You know what the fellow said – in Italy, for thirty years under the Borgias, they had warfare, terror, murder and bloodshed, but they produced Michelangelo, Leonardo da Vinci and the Renaissance. In Switzerland, they had brotherly love, they had five hundred years of democracy and peace – and what did that produce? The cuckoo clock.
- Harry lime, The Third Man
ஐரோப்பிய சினிமாக்களைப் பொறுத்தவரை – நாஜிகள் & இரண்டாம் உலகப் போரின் தாக்கம் பற்றிப் பேசாமல் இருக்க முடியாது. ஏற்கனவே ஸ்கார்சேசே பற்றிய வீடியோ பதிவில் இதுபற்றி சற்றே பேசியிருக்கிறேன். ஃப்லிம் நுவாரோடு மட்டுமில்லாமல், அமெரிக்க-ஐரோப்பிய சினிமாக்களைப் பற்றிப் பேசும்பொழுது மிகமுக்கியமானதொரு விஷயமிது. சரி, நுவாரோடு இந்த விஷயம் எவ்வாறு தொடர்புடையது ?
ஜெர்மனியில், நாஜிக்களின் கெடுபிடியால் எக்ஸ்ப்ரஸனிஸ்ட் படங்களின் பிதாமகன்கள் அனைவரும் அமெரிக்காவிற்கு புலம்பெயரத் தொடங்கினர். அவர்கள் மட்டுமா.....ஒளிப்பதிவாளர், செட் டைரக்டர்கள் என்று ஒரு பட்டாளாமே அவர்களைப் பின்தொடர்ந்தது. ஹாலிவுட்டில் தங்கள் பாணியில் படங்களை எடுக்க ஆரம்பித்தனர். விளைவு, இதுவரை ஹாலிவுட் பார்த்தறியாத கேமரா கோணங்கள் – இசை – செட்டிங்ஸ் என்று முற்றிலும் புதுவகையான சினிமாக்கள் தயாராகத் தொடங்கியது. கவனத்தில் கொள்ள வேண்டிய மற்றொரு முக்கிய விஷயம், இந்த காலகட்டத்திற்கு முன்னர்வந்த ஹாலிவுட் படங்கள் எல்லாம் மிகமிக ஜனரஞ்சகமான மசாலாத்தனமான படங்கள் தான்.
நுவார் படங்களின் மிக முக்கியமானதொரு அம்சம், முக்கிய கதாபாத்திரம் – வேறு நாட்டையோ ஊரையோ சேர்ந்தவர்களாக இருப்பார்கள், புலம் பெயர்ந்த இயக்குனர்கள் போல. அந்தக் கதாபாத்திரங்கள் திடீரென்று உயிர்போகும் நெருக்கடிக்கு ஆளாக நேரிடும். இதுபோன்ற விஷயங்கள் எல்லாம் அப்போதைய அமெரிக்க இயக்குனர்களுக்கு – வெறும் படத்துடன் தொடர்புடைய விஷயங்கள். ஆனால், ஐரோப்பிய இயக்குனர்களைப் பொறுத்தவரை, நாஜிக்களின் பிடியில் அவர்கள் ஏற்கனவே இருந்தபடியால் அவர்களால் கதாபாத்திரங்களின் மனநிலையை எளிதாக உள்வாங்கிக்கொள்ள முடிந்தது. உதாரணமாக, The Killers படத்தில், தன்னைக் கொல்ல வருகிறார்கள் என்று தெரிந்தும், தப்பியோட நினைக்காமல் அறையிலயே சாவை எதிர்நோக்கி காத்திருக்கும் கதாபாத்திரத்தை எப்படி அவ்வளவு தத்ரூபமாக அதன் இயக்குனர், ராபர்ட் சிட்மேக்கால் பிரதிபலிக்க முடிந்தது ? காரணம், அவர் பிறந்தது ஜெர்மனியில். அங்கே படங்கள் எடுத்துக் கொண்டிருந்த போது நாஜிகள் ஆட்சிக்கு வருகின்றனர். கடும் கெடுபிடி. நடுராத்திரி கண்காணிப்பு, மிரட்டல் என்று அன்றைய பல ஜெர்மனிய படைப்பாளிகள் அனைத்து விதமான நுவார் சூழ்நிலைகளையும் பார்த்துவிட்டிருந்தனர். பில்லி வைல்டர், எட்கர் உல்மர், ஃப்ரிட்ஸ் லேங் என்று ஜெர்மனியைச் சேர்ந்தவர்களே ஆரம்பகாலகட்டத்தில் நுவார் ஜானரில் கோலோச்சினார்கள். தங்களது எக்ஸ்ப்ரஸனிஸ்ட் பட நுணுக்கங்கள் + அந்நிய நாடான அமெரிக்காவில் தங்களுக்கு ஏற்பட்ட அனுபவங்கள் + அமேரிக்கா குறித்து அவர்களுக்கு இருந்த கற்பிதங்கள் என்று அனைத்தையும் கலந்துகட்டி அட்டகாசமான திரைப்பட உத்திகள் மூலம் படங்களாகக் கொடுக்கத் தொடங்கினர்.
அமெரிக்கா இரண்டாம் உலகப் போரில் தீவிரமாக ஈடுபடத் தொடங்கிய கால கட்டம். Pearl Harbour தாக்குதல் – ஹிரோஷிமாவிற்கு பிறகு, நமது நாட்டின் மீதும் அணுஆயுதத் தாக்குதல் நடைபெறலாம் என்று மக்கள் அஞ்சத் தொடங்கினார். இந்த அணுஆயுத விஷயம் 40களின் இறுதியில் கோல்ட் வார் சமயத்தில், உச்சத்தில் இருந்தது. இந்தகாலகட்டத்தில், அமெரிக்காவில் வெளிவந்த சினிமா, கதைகள் என்று சகலத்திலும் இந்தப் பயத்தை அப்பட்டமாகப் பார்க்கலாம். அப்போதைய பொருளாதார சீர்த்திருத்தங்களினால் வேலை சார்ந்த நிச்சயமற்றத் தன்மையும் இருந்தது. இந்தப் பயம் – நிச்சயமற்ற தன்மை அனைத்தையும் அமெரிக்க இயக்குனர்களின் நுவார்ப் படங்களில் காணலாம். The big american dream என்ற ஒரு பதம் உண்டே, அதுகுறித்தான கேள்விகளை மறைமுகமாக நுவார் படங்கள் கோடிட்டுக் காட்டியது.
ஃப்லிம் நுவார் படங்களின் கூறுகள் என்னென்ன ?
- குற்றம்,கொலை,கொள்ளை
- நல்லவன்/கெட்டவன் என்றெல்லாம் வரையறுக்க முடியாத ஆண்கள்
- டிடெக்டிவ்ஸ்
- குயுக்தி பிடித்த கவர்ச்சிகரமான பெண்கள்
- நேர்மையற்ற போலீஸ்காரர்கள்
- விளிம்புநிலை மனிதர்கள்
- வெளியூரில்/நாட்டில் இருந்து வந்த கதாபாத்திரங்கள்
- அவர்களின் பார்வையில் அவர்கள் புகந்த நாடுகள்
– இவர்கள் அனைவரும் சிக்கல்கள் நிறைந்த மனநிலையில் எப்படியாவது எல்லாவற்றிலும் இருந்து தப்பி வெளியேறிவிட முடியாதா என்று ஏங்குபவர்களாகவே இருப்பர்.
- நக்கல்/குதர்க்கம் நிறைந்த வசனங்கள்
- ஆள் அரவமற்ற சாலைகள்: போஸ்ட் கம்பங்கள்
- ஒழுங்கில்லாமல் நீளும் நிழல்கள்
- நியான் விளக்குகள்
- ஒடுக்கமான குடியிருப்புகள்
- பனி மூட்டம், ஏராளமான சிகரெட்கள்
- எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக படம் முழுக்க விரவிக்கிடக்கும் டார்க் டோன்.
- செமி – டாக்மெண்டரி ஸ்டைல், இத்தாலிய நியோ – ரியலிசத்தின் விளைவாக.
- மற்றொன்று பல்ப் ஃபிக்சன். பல நுவார் படங்கள் பல்ப் ஃபிக்சன் வகை நாவல்களின் அடிப்படையிலேயே இயற்றப்பட்டது. ஒரு பல்ப் ஃபிக்சன் கதையிலிருந்தோ ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட பல்ப் ஃபிக்சன் கதைகளின் கோர்வையாகவோ அப்படங்கள் இருந்தன.
1940 – 1958 வரையான காலகட்டம் தான் நுவார் படங்களின் பொற்காலம். இந்த காலகட்டத்தில் அமெரிக்காவில் மேற்கூறிய கூறுகளுடன் வெளிவந்த படங்களே க்ளாசிக் நுவார் படங்கள் ஆகும். ஃப்லிம் நுவார் என்பது ஃப்ரெஞ்ச் சொல். ஃப்லிம் நுவார் = டார்க் ஃப்லிம் (Dark film) என்று பொருள். ஃப்ரெஞ்ச் திரைப்பட திறனாய்வாளர்கள் தான் இந்தப் பெயரைச் சூட்டியது. இது தனி வகை ஜானரா(Genre) அல்லது நியு-வேவ் மாதிரியான நிகழ்வா என்பது குறித்து மாற்றுக் கருத்துகள் உள்ளன.
ஆண்கள்:
நல்லவன் – கெட்டவன் என்பதெல்லாம் ரிலெடிவ் பதங்கள்தானே. அது நுவார் படங்களின் ஆண்களுக்கு அப்படியே பொருந்தும். என்ன யோசிக்கிறார்கள், இதைச் செய்வார்களா மாட்டார்களா என்பதையெல்லாம் நாம் ஊகிக்கவே முடியாது. ஒரு சிக்குண்ட மனநிலையிலேயே எளிதில் உணர்ச்சிவசப்படக் கூடிய ஆட்களாகவே இருப்பார்கள். உதாரணமாக, The Maltese Falcon(1941 – முதல் நுவார் படம் என்று பரவலாக அறியப்படும் படம்) படத்தின் ஹம்ப்ரி போகார்ட் – ஒரு டிடெக்டிவாக வருவார். தனது பார்ட்னரின் மனைவியுடன் ஒழுங்குமீறிய தொடர்பு வேறு இருக்கும். இன்னொரு பெண்ணுடன் காதல்(?) மலரும். ஆனால், இறுதியில் அவள் எவ்வளவோ கெஞ்சிக்கேட்டும் போலீசில் பிடித்துக் கொடுத்துவிடுவார். இன்னதான் செய்வார் என்று யாரலும் கணிக்க முடியாது ஒரு கதாபாத்திரம். ஏன் இவ்வாறு அவர்களது பாத்திரப்படைப்பு இருந்தது என்பதற்கு விடை – மேலே சொன்ன இரண்டாம் உலகப் போர்: அணுஆயுதப் போர் குறித்த பயங்கள் – அந்தகாலகட்டத்தில் சமூகத்தின் மனநிலை.
பெண்கள்:
நுவார் படங்களைப் பொறுத்தவரை இருவகைப் பெண்கள் இருப்பார்கள். ஒருதலைப்பட்சமாக ஒருவனைக் காதலிக்கும் அப்பாவி வகையான பெண்கள். மற்றொரு வகையான பெண்கள் தான், பல நுவார் படங்களின் அடிநாதமே – Femme Fatales என்றழைக்கபடும் சூழ்ச்சி நிறைந்த பெண்கள். இதற்கு மிகச் சிறந்த உதாரணம் Double Indemnity(1944) படத்தில் வரும் ஃப்லிஸ் டைட்ரிசன். பேசியே ஆளை மயக்கிவிடுவார்கள். இவர்களால் ஆபத்து என்று அந்த ஆண்களுக்கு தெரிந்தாலும் விலகிச் செல்ல முற்படாமல் வலியப் போய் அவர்களின் சிலந்தி வலையில் அகப்பட்டுக் கொள்வார்கள். இதை இன்னொரு வகையாகவும் பார்க்கலாம். சுதந்திரமாக தனக்கு பிடித்ததைச் செய்யும், தனக்கான முடிவுகளை தானே எடுக்கும், ஆண்களின் மேல் அதிகாரம் செலுத்தும் பெண்களாக இருப்பர்.
பரவியிருக்கும் இருண்மை & கேமரா கோணங்கள்:
படம் முழுவதும் ஒருவித அசௌகரியம் விரவிக்கிடக்கும். பெரும்பாலும் கறுப்ப வெள்ளையிலேயே படங்கள் இருக்கும். ஒருவேளை, கறுப்பு – வெள்ளைக்கு மத்தியிலிருக்கும் க்ரே ஷேட்ஸ்களை அவைகள் குறிக்கிறதோ ? கதாபாத்திரங்களும் அவ்வாறு நல்லது – கெட்டது, இரண்டிற்கும் இடையிலேயே ஊசலாடிக்கொண்டிருப்பர். அவர்களது மனஓட்டத்தை பிரதிபலிக்கும் விதமாகவே படத்தின் டோன் இருப்பதைக் காணலாம்.
லோ – ஆங்கிள், டட்ச்(Dutch) ஆங்கிள் என்று தனித்துவமான கேமரா கோணங்களை இப்படங்களில் அதிகளவில் கையாண்டிருப்பர். எனக்கு தனிப்பட்ட முறையில், The Third Man படத்தில் வரும் கேமெரா கோணங்கள் மிகப் பிடிக்கும்.குறிப்பாக டனல்களில் கேமெரா செய்திருக்கும் ஜாலங்கள்...இன்று வரை ஒருசில படங்களே அத்தனை அழுத்தமாக இருந்திருக்கின்றன.
சரி, 1958 வரை நுவாரின் பொற்காலம் என்று சொல்லியாயிற்று. அப்படியென்றால் அதற்கு பிறகு நுவார் படங்கள் வந்ததில்லையா ? நுவார் படங்கள் காலம் முடிந்ததா என்றால்.........இல்லை. நுவார் படங்களின் தாக்கம் ஃப்ரெஞ்ச் நியு-வேவ் படங்களில் அதிகளவில் இருந்தது. அதன் காரணமாகப் பிறந்ததுதான் நியோ – நுவார் (Neo noir). அதன் முதல் & தலையாய படம் குறித்தான பதிவு தான் இது. கோதார்தின் Bande a part படத்தில் நுவாரின் கூறுகளைக் காணலாம். இந்த நியோ நுவார் பல வடிவங்களை எடுத்து, Pulp fictionல் வேறு தளத்திற்குச் சென்றது. கோயன் ப்ரதர்ஸின் நுவார்+ ஹிட்சகாக் படங்களுக்கான ட்ரிபியுட் தான், The man who wasn’t there. The Dark knight கூட, நுவார் வகைப் படம் தான். அவ்ளோ ஏன், Blue velvetல் கூட நுவாரின் பல கூறுகள்உள்ளன.
ஆனால், பல க்ளாசிக் நுவார் ஸ்டைலுடன் தற்போதைய பல வகை நுவார்களைக் குழப்பிக் கொள்ள வேண்டாம். நுவார் = டார்க்......அதுபோக மேல இருக்கும் கூறுகள் கொண்ட படங்கள் அனைத்தும் நுவார் என்ற பெரிய ஆலமரத்தின் கீழ் அடங்கும். அதில் கிளைகளாக இருக்கும் பிற நுவார்கள் தான் – neo noir, sci fi noirs, etc.. எல்லாம்.
எனது பரிந்துரைகள்:
நுவார் பற்றி தெரிந்துகொள்ள நினைப்பவர்கள், இந்த ஆறு படங்களைப் பார்த்தால் போதும் என்பது என் கருத்து. இவைகளை பார்த்தபின் தானாகவே அதன் மீது மோகம் வந்துவிடும். ஒவ்வொன்றும் ஒரு ஜெம். டைம்லஸ் க்ளாசிக். ஒவ்வொன்றைப் பற்றியும் ஒரு பதிவாவது எழுத வேண்டும்.
- The Third Man - http://stagevu.com/video/zamfzqvrkihb
- The Killers - http://stagevu.com/video/kqynsytwkfvd
- Double Indemnity - http://stagevu.com/video/edtocyhvqidt
- The Asphalt jungle - http://stagevu.com/video/qckhbquxesyb
- Sunset boulevard - http://torrentz.in/469354b9ef27b653ce0dc610fbc27a7617c31556
- The Maltese Falcon - http://torrentz.in/c8e97fba063e886501c7ff5f4aa256884b6bef0f
நம்மூரைப் பொறுத்தவரை எனக்குப் பிடித்த இரண்டு நுவார் படங்கள்:
புதிய பறவை:
என் அப்பா இந்தப் படத்தின் தீவிர ரசிகர். அவர் சொல்லித்தான் தாதா மிராசி(இந்தப் படத்தின் இயக்குனர்) குறித்தெல்லாம் எனக்கு தெரியும். படம் ஒரு ஆங்கில -> வங்களா மொழிப்படத்தின் ரீமேக். இதில் சிவாஜி – உன்னை ஒன்று கேட்பேன் பாடலில் சிகரெட் பிடிக்கும் காட்சியும், ஆகா மெல்ல நட மெல்ல பாடலில் – அணிந்துவரும் சட்டையும் அப்போது மிகப் பிரபலமாம். இப்போது கூட படத்தின் ஒளிப்பதிவு துல்லியமாக இருப்பதை உணரலாம். எம்ஜியார் படத்திற்கு முன்னமே இவ்ளோ அற்புதமாக கலருடன் படம் வெளிவந்ததில் எம்ஜியார் ரசிகர்கள் எரிச்சலில் இருந்திருக்கின்றனர். அந்த எம்ஜியார் படம் குறித்து என் அப்பா சொன்னது நினைவில்லை.
Johnny gaddar:
நான் பார்த்த இந்தியப் படங்களில் தலைசிறந்த நுவார் என்று இதைச் சொல்வேன். ஜேம்ஸ் ஹாட்லி சேஸ் நாவலைப் படித்தே கதையின் நாயகன்(?) திட்டத்தை தீட்டுவதாக வரும். அட்டகாசமான டிவிஸ்ட்கள் நிறைந்தது. இன்னொரு பிடித்த விஷயம், இசை.
இதுபோக, 60களின் எம்ஜியார் படங்கள் – என் தங்கை – பலவற்றிலும் நுவார்த்தன்மை இருப்பதைக் காணலாம். சுஜாதாவின், கணேஷ் வசந்த் கதைகளில் பல நுவார் படங்களின்(அல்லது அதன் மூல நாவல்களின்) தாக்கத்தை நிறையவே காணலாம். திடீரெண்டு அவர்கள் ஆபிசில் ஒரு பெண் வந்து உட்காந்திருப்பாள் (The Maltese Falcon) செத்தவன் திடீரென்று உயிரோடு வருவான் (The Third man)...இதுபோல. ரேமன்ட் சாண்ட்லர், ஜேம்ஸ் கெய்ன் போன்ற நுவார் வகை பல்ப் எழுத்தாளர்கள் குறித்து அவர் எங்கோ எழுதிப் படித்த ஞாபகம்.
தமிழ் சினிமாவில் இன்னும் சரிவரப் கையாளப்படாதா வகை இந்த நுவார் என்பது என் கருத்து. பல அட்டகாசமான படங்களை இதில் எடுக்கலாம். மிஷ்கின் அதற்கு மிகப் பொருத்தமான இயக்குனர் என்பது என் கருத்து. அவரின் சில படங்கள் கூட நுவார் வகைகள் தான்.
-----------------------------------------------------------
Also Read: Louie Malle's - Elevator to the gallows