Who the Fuck Are Arctic Monkeys?எனது மிகப்பெரிய கனவுகளில் சில
- Arctic Monkeys பாடல்களை மட்டும் வைத்து ஒரு படம் எடுப்பது
- Arctic Monkeys நிகழ்ச்சி நடைபெறும் Glastonbury Festivalலில் கலந்துகொள்வது.
2005 போலத்தான் Vh1 இந்தியாவிற்கு வந்தது என்று நினைக்கிறேன். எதற்கும் விக்கியை பார்த்துவிட்டு வருகிறேன்.
கரெக்ட். 2005 தான். அப்போதைய Vh1, MTv, [V] எல்லாம் அமர்க்களமாக இருந்தது. இப்போதெல்லாம் பார்க்க சகிக்கவில்லை. டெலிஷாப்பிங் சேனல்போல படுதிராபையாக எரிச்சல் தருகிறது. கொடுமை. 2006ல் இந்தப் பாடலை அடிக்கடி ஒளிபரப்புவார்கள் (அதே காலகட்டத்தில் அறிமுகமான இன்னொரு band – Franz Ferdinand. இவர்களைப்பற்றி கடைசியில் சொல்கிறேன்). பாடல் தந்த impact...இன்றும் கூட மாறவில்லை. அப்பறம் நெட் சென்டருக்குச் சென்று ஆல்பத்தின் ஒவ்வொரு பாடலையும் டவுன்லோட் செய்து கேட்க ஆரம்பித்து....ஆயிற்று. 2006 – 2016. சரியாக பத்து வருடங்கள். அவர்களது முதல் ஆல்பத்தில் இருந்து 2013ன் AM வரை ஏகப்பட்ட பாடல் வரிகள் உட்பட..அத்துப்படி. ராஜா சார் ரசிகர்கள் அடிக்கடி இந்த வார்த்தையை சொல்லக்கேட்பதுண்டு; “அவரின் இசையுடனே வளர்ந்தேன்”; The Beatles கான்செர்ட்களில் உணர்ச்சிவசப்பட்ட நிலையில் பலரும் பாடலைக்கேட்பதைக் காணலாம். மிகச்சிறந்த உதாரணம் இங்கே. 20 – 30 வருடங்கள் கழித்து மேற்சொன்ன அதே மனநிலையை Arctic Monkeys எனக்குத் தருவார்கள் என்று உறுதியாகத் தெரியும்.
British accent எப்பொழுதுமே அலாதியானது. நெல்லைத் தமிழுக்கென்று ஒரு கெத்து உண்டல்லவா. அதுமாதிரி, ப்ரிட்டிஷின் பலபகுதிகளின் ஆங்கில ஆக்சென்ட்க்கும் ஒரு ஈர்ப்புண்டு. அதுபோலவே, Wittiness, Sarcasm, Humour எல்லாம் பிரிட்டிஷ்காரர்கள் தனி லீக். அமெரிக்கர்களது – too loud. Gallows, Black humour எல்லாம் எடுத்துக்கொண்டால் ப்ரிட்டிஷ் படங்கள் தான் டாப். அமெரிக்க படங்கள் கிட்டவே நெருங்க முடியாது. ஆர்வமிருப்பின் படித்துப்பார்க்கவும். குறிப்பாக இரண்டாவது பாரா.
We live in Sheffield and we write about the things we see here. What else is there to write about?
- Alex Turner
எதற்கு இந்தப் பேச்சை எடுத்தேனென்றால், Arctic Monkeysன் பாடல்கள் + இசையில், ஒருவித razor-sharp நக்கல் தொடர்ந்து இருந்துகொண்டே இருக்கும். வெளிப்படையாக துருத்திக்கொண்டு நிற்காது. அதுதான் விஷயம். Alex Turner and Arctic Monkeysசையும் ரொம்பவும் பிடிக்க இதுவும்வொரு காரணம்.
Alex Turner + Matt Helders + Jamie Cook + Nick O'Malley = Arctic Monkeys. இதில் Alex Turner தான் முக்கிய புள்ளி. லிரிக்ஸ் எல்லாம் இந்தாள் தான். இவர்கள் அனைவரும் ஒரே ஊர் தான் – Sheffield. Nick O'Malley நீங்களாக, மற்ற மூவரும் 7 வயதிலிருந்து நண்பர்கள். பக்கத்து வீட்டுக்காரர்களும் கூட. இப்படியான like-minded நண்பர்கள் ஒன்று சேர்ந்து...தட்டுத்தடவி தங்களுக்கு தெரிந்த மியுசிக்கை இசைக்க ஆரம்பித்தனர். Garage Rockன் அடிப்படை இதுதான். பெரியளவில் இசை கருவிகள் இல்லாமலும், கிடைத்த இடத்தில் - அந்த டீனேஜ் வயதில் தங்களை பாதித்த விஷயங்களைப்பற்றி பாடுவது, இசையாக்குவது. Garage Rockன் வேர், Rock n Roll தான். ஆரம்பகால Garage Rock இசையில் துல்லியமாக ராக் ன்’ ரோலின் ரிதமைக் கேட்கலாம். 70களில் ஆரம்பித்த Garage Rock – பின்னாட்களில் ஒரு genreராக மாறியபின், Punk Rockகுடன் கைகோர்த்து sophisticated musical productionக்கு எதிராக வேண்டுமென்றே lo-fi இசையும், noisey இசையும் சேர்க்கப்படலாயிற்று. Kind of a statement. The Clash மிகச்சிறந்த உதாரணம். அது வேறொரு கதை.
இன்னொன்றையும் சொல்லியாக வேண்டியுள்ளது. Indie Rock. பலரும் இதை ஒருவகை genre என்று எடுத்துக்கொள்கிறார்கள். Indie – Indipendent. அவ்வளவே. பெரிய ரெகார்ட் கம்பனி/லேபில்களின் மூலம் இசையை வெளியிடாமல், யாரையும் நம்பியிறாமல், தாங்களாகவே எல்லாவற்றையும் செய்யும் குழுக்களைக்குறிக்க பயன்பட்ட வார்த்தை. பின்னாட்களில், இந்த term இசையளவில் மேலும் விரிவடைந்து, சுதந்திரமாக பலவித இசைவடிவங்களையும் முயன்றுபார்க்கும் தன்மையும் குறிக்கப் பயன்படுத்தப்படலாயிற்று.
அப்படியான Garage Bandடாகத் Arctic Monkeysன் பயணம் தொடங்கியது. இசையைப் பொறுத்தவரை, Rock n Roll, Rock என்று பல இன்ஸ்பிரேஷன்கள் இருந்தாலும், Hip hopபை மிகவும் விரும்பிய ஆட்கள். குறிப்பாக, Alex Turner: “I still very much appreciate the storytelling of the best rappers”. அதுபோலவே இன்னொன்றிலும் அவர்கள் தெளிவாக இருந்தனர். Jamie Cook. Bandன் alternate ego. "I couldn’t see us being like Coldplay, it’d just be fucking boring. You tour your album for three years and play the same fucking gig night after night. It must really be depressing” (எனக்கு U2, Coldplay பிடிக்காது. Boring, Repetitive இசை). இதில் மட்டுமல்ல, மீடியா/ப்ரோமோஷன் என்று எதிலும் அலட்டிக்கொள்ளாதவர்கள். Twitter, Facebookல் எல்லாம் இவர்களது நடமாட்டத்தை பார்ப்பதே அரிது.
பல பாராக்களில் ஆர்டிக் மன்கீஸ் பிடிக்கும்...பிடிக்கும் என்று சொல்லில்கொண்டே இருக்கிறேனே தவிர ஏன் பிடிக்கும் என்று யாராவது கேட்டால், டக்கென்று சொல்ல சில வார்த்தைகள் உண்டு. Witty வரிகள், Storytelling and of course...music.
Do I wanna know, If this feeling flows both ways?
Makeout songs பற்றி யாராவது பேச ஆரம்பித்தால், அவர்கள் முடிப்பதற்குள் இந்தப் பாடலைத்தான் சொல்வேன். என்ன மாதிரியான Riffs.
I pretend that you were just some lover:
Storytelling பற்றிப் பேசிக்கொண்டிருந்தோம் இல்லையா. இந்தப் பாடலைக் கேளுங்கள். நாம் விரும்பினாலும்/விட்டாலும்..தானாகவே மூளை visualize செய்ய ஆரம்பித்துவிடும்.
இந்த இரண்டு பாடல்களுமே அவர்களது ஸ்டைலுக்கு அட்டகாசமான ஆரம்பமாக இருக்கும். குறிப்பாக, Storytelling என்று வரும்பொழுது observation, references மிகமிக முக்கியமல்லவா. நம்மூரில் அதிகபட்சமாக "அழகான ராட்சசியே, காதல் பிசாசே" என்று எழுதுவார்கள். இலக்கியாவாதிகளாக இருந்தால் "மோகினி, யட்சி" என்று எதையாவது எழுதுவார்கள். ஆனால் இந்தாளைப் பாருங்கள். H.P. Lovecraft...Edgar Allen Poe...unkind of ravens...murder of crows...cemetery gates..You watch Italian horror and you listen to the scores. இந்த எல்லா referencesம் தெரியும். Italian horror and scores என்று வருகிறதல்லவா. அங்குதான் விஷயம் இருக்கிறது. Dario Argento - Goblin பரிச்சயம் இருந்தால் இதுபோன்ற wordplayக்களை அதிமாக ரசிக்க முடியும்.
The Beatlesசை எடுத்துக்கொண்டால் அவர்களது ஆறாவது ஆல்பமான Rubber Soul வரை, தபூசங்கர்த்தனமான பாடல் வரிகள் – experimentationனே இல்லாத இசை என்று விடலைத்தனமான பாடல்களாகவே இருக்கும். பாடல்களில் depthness இருக்கவே இருக்காது. Rubber Soulலில் இருந்துதான் கொஞ்சம் இந்த ட்ரென்ட் மாறியது. அதற்குப்பிறகு வந்த ஆல்பம்கள் தான் எனக்கு உயிர். Arctic Monkeysசை பொறுத்தவரையில், அவர்களது முதல் மூன்று ஆல்பம்களிலும் இசை ரகளையாக இருந்தாலும் பாடல் வரிகள் – பீட்டில்ஸ் அளவுக்கு சிறுபிள்ளைத்தனமாக இல்லாவிட்டாலும் – டீன்ஏஜ் சேட்டைகளை, angstடை மையப்படுத்தியே இருக்கும். உதாரணத்திற்கு, எனக்கு மிகப்பிடித்த பாடல்களில் ஒன்று. இதிலிருக்கும் ஒரு காமென்ட்: They made our stupid shit we did while we're teenager sounds like a fucking poetry. இதைத்தாண்டி நான் என்ன சொல்லிவிட முடியும் ?
Agree that there ain't no romance around there:
Smells like teen spiritன் சின்னத்தம்பி வடிவம் என்று சொல்லலாம். One of the best garage rock songs i’ve ever heard. இதைப்போன்றே, I Bet You Look Good On The Dance Floorம் மிக அட்டகாசமான brashnessசை கொண்ட பாடல்.
How to tear apart the ties that bind...perhaps fuck off, might be too kind:
Remember when you used to be a rascal?:
ப்ரேக்-அப், பார்ட்டி, ஹேங்ஓவர், Slice of teenage life என்ற வகையிலையே அடுத்தடுத்த பாடல்கள் வந்தாலும், musicalலாகவும் லிரிக்கலாகவும் அடுத்தடுத்த கட்டத்திற்கு நகர்ந்துகொண்டே இருந்தனர். ஏற்கனவே சொன்னதுபோல, நக்கல் + குசும்பு. ஏறக்குறைய எல்லா பாடல்களிலும் இருப்பதைக் கேட்கமுடியும்.
ஏன் Alex Turner and Arctic Monkeys மிகப்பிடிக்கும் என்றால், கதை சொல்லும் முறை. வரிகள் + இசை = நுவார் படங்களுக்கு இணையான கவர்ச்சியுடன் கண்முன்னே விரியும். அது கொஞ்சகொஞ்சமாக வெளிப்பட ஆரம்பித்தது அவர்களது இரண்டாவது ஆல்பத்திலிருந்துதான். குறிப்பாக இந்தப்பாடல்...
இதற்கடுத்து வந்த Humbug. அவர்களது வழக்கமான musical ஸ்டைலில் இருந்து பெரியளவில் experimentation செய்ய ஆரம்பித்தது இந்த ஆல்பத்திலிருந்துதான். காரணம்: Josh Homme (Queens of Stone Ageன் ஆள்). முகத்தில் அறையும் Garage rockல் இருந்து மாறுபட்டு, ஆர்டிக் மன்கீஸ் சற்று மட்டுப்படுத்தி இசையமைக்க ஆரம்பித்தனர். Productionனிலும் நிறைய மாறுதல்களைக்கேட்க முடியும். குறிப்பாக, Harmonies. தவிர, Alex Turnerனின் பாடும் முறையிலும் பெரிய மாற்றங்கள் வர ஆரம்பித்தன. Falsettoவில் பின்ன எடுக்க ஆரம்பித்தார். Crying Lightning, Secret Door என்று பல அட்டகாசங்கள் இருந்தாலும், எனக்கு மிகப்பிடித்த பாடல் என்றால் இதுதான். குறிப்பாக, கடைசியில் வரும் ட்விஸ்ட். டிபிக்கல் Turner ஸ்டைல். தவிர, என்னமாதிரி Witty phrases !! குரலில் இருக்கும் அழுத்தம்!!. லிட்ரலாக எடுத்துக்கொள்வதும் பூடகமாக எடுத்துக்கொள்வதும் அவரவர் விருப்பம்.
Please, can I call you her name:
Suck it and See: மியுசிக்கலாக இதை ராக் ஆல்பம் என்று சொல்ல முடியாது. Pop Rock என்றுதான் சொல்ல முடியும். Alex Turnerரே சொல்வது போல..
I poured my aching heart into a pop song.
I couldn't get the hang of poetry
Nevertheless, டர்னரின் லிரிக்ஸ் வேறொரு தளத்தில் இருப்பதைக் கேட்கலாம். Cynicalலான phrases, நக்கலான வரிகள் என்று அதகளமான பாடல்கள். ஏறக்குறைய எல்லா பாடல்களுமே அட்டகாசமாக இருக்கும்.
Jealousy, in technicolor
இதற்கடுத்து தான் AM. But why AM ?. சிம்பிள். Ante Meridiem (அ) After Midnight. Musicalலாகவும் – Lyricalலாகவும் அவர்களது பெஸ்ட் என்றால், இதைத்தான் சொல்வேன். பல பாடல்களின் லிரிக்ஸ்களுக்கு இன்ஸ்பிரேஷனாக டர்னர் சொன்னது: Gabriel Garcia Marquez.
But she's a modern lover
It's an exploration, she's made of outer space
And her lips are like the galaxy's edge
And a kiss the colour of a constellation falling into place
"Gabriel Garcia Marquez's magical realism has influenced some of the material on AM. The album's fourth track, Arabella, has a surrealist quality akin to Lucy in the Sky With Diamonds (sample lyric: "Her lips are like the galaxy's edge/And a kiss the colour of a constellation falling into place"). Turner compares the new songs to "an Escher staircase": that sense of living within something that can't be immediately understood, an endless fantasy experienced at a slight remove "
Escher Staircase: Inception படத்தில் வருமே. அதே. Penrose Staircase என்று அடித்துப்பாருங்கள்
இந்த ஆல்பத்தின் இசை – முழுக்கமுழுக்க Rock n Rollலை அடிப்படையாகக்கொண்டது (இதுபற்றிய நக்கலான வீடியோ இங்கே). இதன் காரணமாகவே, “பழைய ஆர்டிக் மன்கீஸ் இல்லை...அய்யய்யோ....அய்யய்யோ (90’s Rahman பல்லவி மாதிரி)” என்று பலரும் புலம்ப ஆரம்பித்தனர். ஆனால், ஒரு வட்டத்திற்குள் சிக்காமல் தங்களுக்கு பிடித்ததை செய்வதற்கு ஒருவித guts தேவை. Rock n Rollலைப்பற்றி பேசிக்கொண்டிருந்தோம் அல்லவா. அட்டகாசமான உதாரணம் இதோ
பூடாகமான பாட்டா...இதோ. இந்தப் பாடல் க்ரியேட் செய்யும் atmosphere மிக அலாதியானது.
அதேசமயம், பீட்டில்ஸ்தனமான பாடலும் உண்டு. I simple love that “ out of nowhere somebody comes and hits you with an...” part.
No 1 Party Anthem, Why'd You Only Call Me When You're High, Knee Socks, B Sideல் இருந்த Stop the World I Wanna Get Off with You என்று எல்லா பாடல்களுமே near – perfection. மீண்டும் மீண்டும் முழு ஆல்பத்தையும் கேட்கத்தூண்டும் இசை + வரிகள். முழு ஆல்பமும், different manifestations of the same emotion. அவ்வளவே. இந்த ஆல்பத்தின் கடைசி பாடல் ஒன்று உண்டு. I wanna be Yours. இந்தப் பாடல், Punk Poetடான John Cooper Clarke. இந்தப்பாடலுக்குப் பிறகுதான் இந்தாளைப்பற்றித் தெரியும்.
Arctic Monkeys தாண்டி, டர்னர் தனியாக வெளியிட்ட Submarine அட்டகாசமான தவற விடக்கூடாத பல பாடல்களைக்கொண்டது. அதுதவிர, The Last Shadow Puppets என்று ஒரு க்ரூப் உண்டு. அதிலிருக்கும் Miles Kaneனும் டர்னரும் மிகநெருங்கிய நண்பர்கள். Miles Kane – லிரிக்ஸ் சகிக்காதே தவிர, இசை நன்றாகவே இருக்கும்.
இந்தப் பாடலை எடுத்துக்கொள்வோமே. எப்பிடி ஆரம்பிக்கிறது என்று பாருங்கள்... About as subtle as an earthquake I know.
Arctic Monkeys செய்யும் கவர் வெர்ஷன்களும் ரகளையானது. Beatles - Tame Impalaவில் இருந்து Drake வரை அத்தனையும் அதகளம். தவிர, Arctic Monkeysன் மியூசிக் வீடியோஸ்களும் அற்புதமாக இருக்கும். இரண்டு உதாரணங்கள்: 1 and 2.
Arctic Monkeys ப்ளேலிஸ்ட் இங்கே. ஒரு introவிற்காக மட்டுமே. ஆல்பங்களை டவுன்லோட் செய்து கேட்பதையே நான் விரும்புவேன். உங்கள் priority எப்படியென்று தெரியவில்லை. இன்னொன்று, இந்தாளின் வீடியோக்கள் அனைத்துமே வேறு லெவல்.
Franz Ferdinand. இந்தப் பாடலைக் கேளுங்கள். அடித்துக்கொள்ள முடியாத எனர்ஜி. நிறைய நல்ல பாடல்கள் இருந்தாலும், போகப்போக ஒரே வட்டத்திற்குள் சிக்கிக்கொண்டார்கள். ஒரேமாதிரியான இசை + அரதப்பழசான வரிகள். மத்தபடி, இவர்களைத் தவறவிட வேண்டாம்.
No comments :