கொஞ்சம் நக்கலாகவும் கொஞ்சம் சோகமாகவும் உள்ளது
Facebookல் ரெண்டு/மூன்று மாதங்கள் முன்புவரை பிரபலமாக இருந்த வாக்கியம். இதன் etymology எல்லாம் தெரியாது. ஆனால் ஒவ்வொரு முறை யாராவது இதை உபயோகப்படுத்தும்போது....எனக்கு இந்தப்பாடல் தான் ஞாபகத்துக்கு வரும்.
எப்படியிருந்தாலும் நீங்கள் கவனிக்கப்போவதில்லை. நானே சொல்லித் தொலைகிறேன். 1:00 இருந்து பியானோவை கவனிக்கவும். முதல்முறையாக இந்தப் பாடலை கேட்கும்/பார்க்கும்பொழுது – ஒரு reviewன் மூலம் தான் இந்த பியானோ மேட்டர் தெரியவந்தது. ஆனால் அதில் என்ன விஷயம் என்று குறிப்பிடப்படவில்லை – ஆரம்ப சில நிமிடங்களுக்கு குசும்பெடுத்த ஆளுய்யா இவன் என்ற சந்தோஷம், பாடலின் கடைசியில் வேறு லெவலுக்குச் சென்றது. காரணம், பாடலில் வரும் அந்தச் சிரிப்பு(கள்). John Misty உட்பட எல்லாருமே படுசீரியஸாக இருப்பார்கள்; ஆனால் அந்த சிரிப்பு மட்டும்... கொஞ்சம் நக்கலாகவும் கொஞ்சம் சோகமாகவும் இருந்தது. அப்பறம் என்ன, வழக்கம்போல Father John Misty – Interviews – Albums தான்.
இந்த Bored in the USA பாடலை ஒரு ரெண்டு ஸ்கேல் அதிகமாக்கி கற்பனை செய்து பாருங்கள்; அவ்ளோதூரம் போகவேண்டாம். டைட்டில் ? Bored in the USA. எதையுமே ஞாபகப்படுத்தவில்லையா ? Born in the USA. மிகத்தவறாக புரிந்துக்கொள்ளப்பட்ட பாடல். அதுவொருபக்கம் கிடக்கட்டும். இந்தப் பாடல் பற்றி ஒரு interviewவில் John Misty சொன்னது.”இந்தப் பாடலுக்கென்று ஒரு ideology உண்டு. Ideology is always very sophisticated. அந்த பிம்பத்தை பங்ச்சர் செய்வதற்காகவே, வம்படியாக கிண்டலான வரிகளை எழுதினேன். ஆனால்...அதேசமயம் பாடல் முன்வைக்கும் அமெரிக்க வாழ்க்கையின் அபத்தங்களையும் சொல்லியிருப்பேன்”
Josh Tillmanனின் பாடல்களை டவுன்லோட் செய்து கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன். ஆச்சரியமாக/மிகச்சரியாக Fear Fun மற்றும் I Love You, Honeybear ஆல்பம் தவிர பெரிதாக எதுவுமே எனக்குப்பிடிக்கவில்லை. அப்பறம் தான் தெரிந்தது, இந்த இரண்டு ஆல்பம்கள் தான் J Tillman - Transformation - Father John Mistyயாக இயற்றியது. ஏன் இந்த ஆல்பம்களின் பாடல்கள் மட்டும் நமக்குப்பிடித்து என்பதற்கான விடை Father John Misty ஒரு இன்டர்வியுவில் சொன்ன போதுதான் பட்டென்று உரைத்தது. “இதுபோல பெயரை மாற்றி ஏதாவது செய்யும்போது ஒரு cheap thrill கிடைக்கிறது. நான் இசைத்துறைக்குள் நுழைந்தபொழுது, அடையாளத்துக்கு பெரிதும் முக்கியத்துவம் கொடுத்தேன். ஆனால் அந்த காலகட்டத்தில் எனது இசை கொஞ்சம்கூட என்னை பிரதிபலிக்கவில்லை. “Rose எவ்வளவு சிகப்பாகயிருக்கிறது” போன்ற ரொமாண்ட்டிசைஸ் செய்யப்பட்ட வரிகளை எழுதிக்கொண்டிருந்தேன். இதுபோன்ற இசையின்/பாடல்களின் மூலம்தான் சீரியஸான ஆள் என்று பெயரெடுக்க முடியும் என்று நம்பினேன். ஆனால் ஒரு கட்டத்தில் இது சலித்துப்போய்.....அசலான முகத்துடன், எனக்குரிய சென்ஸ் ஆஃப் ஹியுமர் + சொந்தவாழ்க்கையின் அபத்தங்களை, அசுவாரஸ்யங்களை சொல்ல ஒரு வழி தேவைப்பட்டது. அதற்கு goofyயான ஒரு பெயரும் தேவைப்பட்டது. Father John Misty. இந்தப்பெயரில் பாடுவது மிகச்சுலபமானதாகவும், ஒரிஜினல் ஆள் – Josh Tillman ஆல்டர் ஈகோ போன்றும் தோன்ற ஆரம்பித்தது”.
டிட்டோ....இதே approach உள்ள நெருங்கிய நண்பர் ஒருவர் இருக்கிறார். நானும் அவரும் ஒரே சமயத்தில் தான் ப்லாக் எழுத ஆரம்பித்தோம். இத்தனை பதிவர்கள் மத்தியில் ஒரு அடையாளம் வேண்டுமென்பதற்காக அவர் ப்லாகில் செய்யாத சேட்டைகள் இல்லை. “பிடித்த ஆளுமைகள்/பிடித்த படங்கள்” என்று slideshow எல்லாம் போட்டார் (Bloggerயில் அதுவொரு விட்ஜெட்). தனித்து தெரிகிறாராம். படத்தைப்பற்றி எழுதினால் – அடுத்தமுறை புத்தகம் – அப்பறம் இசை, இப்பிடி எல்லா துறைகளிலும் தனது ஆளுமையை காமிக்கிறேன் என்று சுற்றிக்கொண்டிருந்தார். இப்பொழுது அவர் இருக்கும் இடமே தெரியவில்லை. சுத்தமாக காணாமல் போய்விட்டார். கேட்டால் மேலே ஜாஷ் டில்மென் சொன்ன அதே பதிலைத்தான் சொல்கிறார்.
இப்படி, personality-wiseசாக(வும்) கவர்ந்துவிட்ட ஒரு ஆளின் இசை எப்படி பிடிக்காமல் போகும் ?
Father John Mistyயின் இசை, neofolk வகையைச் சார்ந்தது (மேட்ரிக்ஸ் படப்பிரியர்களுக்கு “Neo” பெயரின் முக்கியத்துவம் தெரியும். அதே காரணம் தான் இங்கேயும்). இதன் வேர் - Country/Folk இசை. 60களின் “Industrial Music”ன் கிளைவடிவம். Industrial music – பின் 60களில், ரெகார்ட் செய்யும் முறையில் இருந்து இசைக்கருவிகளை எவ்வாறு உபயோகிப்பது என்பது வரை, ஏகப்பட்ட மாற்றங்கள் நடந்தேறின. கூடவே எலெக்ட்ரானிக் இசைக்கருவிகளின் வரவும் சேர்ந்துகொள்ள, புதுப்புது இசை வகைகள் முளைக்கத்தொடங்கின. இந்த பலதரப்பட்ட இசையின் கூட்டுப்பெயர் தான், Industrial music (இதுபற்றி, நான் கேட்டதிலேயே தெளிவான விளக்கம் என்றால் – இதைச் சொல்வேன்). அதற்கு ஏராளமான கிளைகள் உண்டு. அதில் ஒன்று தான் “Neofolk”.
Now, இந்த Neofolk இசையில், பல உட்பிரிவுகள் இருந்தாலும் இரண்டு முக்கிய உட்பிரிவுகள் உண்டு. 1) Electronicதன்மை அதிகமாக உள்ளது. ஆனால் அதன் வேர் folk இசையே, 2) ஜாஸ், ப்ளூஸ், கன்ட்ரி இசையின் கூறுகளை அதிகளவில் உள்ளடக்கியது. முதல் வகைக்கு உதாரணம், எனக்கு மிகப்பிடித்த “Woodkid”. இதுவொரு க்ரூப்; Band கிடையாது. Tribal/Folk இசையை இவர்கள் வெளிப்படுத்தும் முறை மிகஅலாதியானது. இருக்கட்டும். இவர்களைப் பற்றி இன்னொருநாள் பார்ப்போம். ஒரு இன்ட்ரோவுக்கு, இந்தப் பாடல். அடிக்கடி விரும்பிப் பார்க்கும்/கேட்கும் பாடல் இது. ஏனென்றால்....நீங்கள் பார்க்கத்தானே போகிறீர்கள் ?
---------------------------------------------------------------
இந்த ரெண்டு பாடலுக்கும், எனக்கு பெரிதாக வித்தியாசம் தெரியாது (lyrically speaking). அட்டைக்கடி வரிகள் தான் இரண்டிலும். வேடிக்கை என்னவென்றால், Backstreet boysன் இந்த சூரமொக்கை பாடலை ஆதர்ஷமாக கேட்பவர்கள், பூவே உனக்காக மாதிரியான பாடல்களை கிண்டல் செய்து நான் பார்த்ததுண்டு. அது எதுக்கு நமக்கு. சொல்ல வந்தது, ஆரம்பம்முதலே இதுபோன்ற அட்டைகடி வரிகள் மீது பெரிய அசூயை உண்டு. கொஞ்சம்கூட கற்பனையை ஆழப்படுத்தாது; புது அனுபவங்களை/அவஸ்தைகளைத் தராது.
John Mistyன் பாடல்கள்,straightaway நெத்தியடி தான். சுத்திவளைப்பெல்லாம் இல்லை. உதா: இந்தப் பாடல்.
ஏறக்குறைய அனைத்து பாடல்களிலும் Cynical, quirky, contradictory toneனை உணரலாம். பாடலின் வரிகள் irony கொட்டிக்கிடக்கும். பாடல்களில் இருக்கும் absurdnessசைத் தாண்டி, கொஞ்சம் தெளிவாக யோசித்தால்....வேறொரு கோணத்தில் விஷயங்கள் புலப்படும். The Night Josh Tillman Came To Our Apt பாடலைப் போல
She says, like literally, music is the air she breathes
And the malaprops make me want to fucking scream
I wonder if she even knows what that word means
Well, it's literally not that
இந்தாளின் பாடல்கள் மட்டுமில்லாமல், அதன் டைட்டிலே ரகளையாக இருக்கும். The Night Josh Tillman Came To Our Apt என்றிருக்கும்; ஆனால் பாடல் வரிகள் பெண்ணைப்பற்றியதாக இருக்கும்; வீடியோவைப் பார்த்தால் – லிட்ரலாக – அப்படியே வரிக்கு வரி எடுக்கப்பட்டிருக்கும். Well, You Can Do It Without Me – வழக்கம்போல நக்கல் டைட்டில். ஆனால், பாடல் அதற்கு நேர்மாற். Country இசையின் vibe பக்காவாகப் இந்தப் பாடலில் இருப்பதைக் கேட்கலாம்.
அதேபோல, Mistyன் இசையை விஷ்வலைஸ் செய்து பார்க்கவே ரகளையாக இருக்கும். உதாரணமாக, I’m writing a novel பாடலில்..இந்த “சீன்” எனக்கு மிகப்பிடிக்கும்.
I went to the backyard to burn my only clothes
And the dog ran out and said "you can't turn nothing into nothingness with me no more"
Well I'm no doctor but that monkey might be right
And if he is, I'll be walking him my whole life
Musically speaking, Mistyயின் production அட்டகாசமானது. இந்தப் பாடலில் லேயரிங் பின்னி எடுக்கும். குறிப்பாக, அந்த Changeover. And, what an opening...
ஜாஸ் – ப்ளூஸ் – கன்ட்ரி – folk – கொஞ்சம் ஸின்த் என்று ஏகப்பட்ட genreகளையும் இசைக்கருவிகளையும் கேட்க முடியும்; என்றாலும், பியானோ & கிதார் – பிரதானம். கொஞ்சம் ஸின்த் என்று சொன்னேனே...this is one such brilliant song.
ஆனால் எல்லா பாடல்களிலும் – இசை complimentaryயாகவே இருப்பதாகப் எனக்குப்படும். வரிகளும் + குரலும் ஆதிக்கம் செலுத்தும். இதுவொரு பக்கம் என்றால், பாடல்களுக்கான வீடியோக்கள் தனி ரகளை. ஏறக்குறைய எல்லா பாடல்களின் வீடியோக்களும் contradictoryயாக இருப்பதைக் காணலாம். இதைப்போல
அதேசமயம், அப்படியே பாடலின் வரிகளை அதே கோணத்தில், அடுத்த தளத்திற்கு எடுத்துச்செல்லும் வீடியோக்களும் உண்டு. இதைப்போல
Mistyயின் பாடல்களை கேட்க ஆரம்பித்திருந்தால், இந்நேரத்திற்கெல்லாம் – அதன் awkwardness பாதிக்காமல் இருக்காது. அந்த நக்கல், explicitதன்மை, சுயபச்சாதாபம், அபத்த வரிகளின் வழியே escapism. அனைத்துமே Rare combinations. இந்த zone உங்களுக்கு பரிச்சயம் என்றால், John Misty ஒரு நல்ல companion. சந்தேகமேயில்லை.
No comments :