Wednesday, September 2, 2015

Feels Like We Only Go Backwards

I used to smoke weed and I don’t even smoke weed anymore. Because, it’s like… the world’s intense enough as it is.
- Kevin Parker
சரக்கு, லாகிரி வஸ்துகள் எல்லாம் குப்பைகள் என்று நான் உறுதியாக நம்ப பல காரணங்கள் இருந்தாலும், மிக எளிமையான அடிப்படைக் காரணம் - World itself is so gloriously intense & trippy. சுற்றி இருக்கும் பல விஷயங்கள் வெளிப்படுத்தும் உக்கிரத்தையும் பரிமாணங்களையும் உணர்ந்துகொள்ளவே ஆயுள் போதாது. அதைத்தாண்டி இதெல்லாம் என்ன செய்துவிடப் போகிறதென்ற இறுமாப்பு தான். பைக் ரைடில் தொடங்கி வீட்டுக் காய்கறித் தோட்டம் வரை.... Pleasure of doing things தரும் போதைக்கு அருகில் வேறெதுவும் வர முடியாது. என் அகராதியில் இதற்கு “Feynman’s state of mind” என்று பெயர்.

எதற்கு இந்தப் பேச்சை எடுத்தேன் என்றால், சினிமா பாடல்கள் தொடாத தளங்கள், உணர்வு நிலைகள் வெண்முரசின் பக்கங்களை விட அதிகம். நமக்கான வெளி – அதற்கான இசை என்பதெல்லாம் இங்கு மிகமிகக் குறைவு (ப்ளீஸ்....இந்த so called காதல் பாடல்களை எல்லாம் உதாரணம் சொல்லி கடுப்பேத்தாதீர்கள்). உதா: படு உக்கிரமான anti establishment மனநிலையில் இருக்கிறேன். எனக்கு அந்த மனநிலையின் sonic interpretationனாக ஒரு இசை தேவை. அப்படியான சினிமா பாடல் ஏதாவது இருக்கிறதா ?. நிஜமாகவே தெரிந்துகொள்ளத்தான் கேட்கிறேன். எனக்கு ஒன்றும் ஞாபகம் வரவில்லை. Pleasure of doing things, விட்டேத்தி, உக்கிரம், வன்மம், trippiness, அமானுஷ்யம், வெறுப்பு போன்ற மனநிலைகளை எல்லாம் சினிமா பாடல்கள் வெளிப்படுத்துமா என்பது கேள்வியே (Of course, இது ஒவ்வொருவரின் தனிப்பட்ட விருப்பு/வெறுப்பு என்ற டிஸ்கியைச் சேர்த்துக்கொள்ளவும்). சிலருக்கு “ஊரு சனம் தூங்கிருச்சு...ஊத காத்தும் அடிச்சிருச்சு” என்பதே Psychedelicகாகத் தோன்றலாம். சினிமா பாடல்களை எல்லாம் தற்போது கேட்க வேண்டும் என்ற நினைப்பே வருவதில்லை. பாடல்களில் இருக்கும் Phoniness மிகுந்த எரிச்சலையும் ஆயாசத்தையும் தருகிறது. படங்களை வைத்துதான் பாடல்கள் எனும்போது.... இது நிகழக்கூடியது தான் என்று புரிகிறது(ஆனாலும்....).


60களில், இங்கலாந்து – அமெரிக்கா போன்ற நாடுகளில் ஏற்பட்ட அரசியல் மாற்றங்கள் – Punk, Hippie, Beat கல்ச்சர் – போர்கள் – ரவி ஷங்கர் போன்ற இந்திய இசையாளுமைகளின்/இந்திய நரம்புக் கருவிகளின் பிரபலம் – Free love/Sex போன்றவைகள் பற்றிய பார்வைகள் – பல சமூக அழுத்தங்கள் காரணமாக பலரும் LSD, Mushroom, MDMA போன்ற போதை வஸ்துக்கள் பக்கம் ஒதுங்க ஆரம்பித்தனர். இதுவரை அனுபவித்திராத உணர்வுவெளி......மி...த...ப்...ப...து போன்ற feeling. இது மெல்ல மெல்ல அந்த காலகட்டத்தின் பலவகை இசையிலும் எதிரொலிக்கத் தொடங்கியது. LSDயை அடித்த பின் ஒரு அமானுஷ்ய வெளியில் மிதக்கிறோமே....அதே உணர்வை நமது இசையிலும் கொண்டு வந்தால் ? வந்தார்கள்.

Folk இசை முதல் ராக் இசை வரை அனைத்திலும் இதன் தாக்கம் ஆரம்பிக்கத் தொடங்கியது. அதிகம் விளக்க முற்படாமல், சில பாடல்களின் டைட்டில்களையே எடுத்துக்கொள்வோமே.. Lucy in the Sky with Diamonds (The Beatles), White Rabbit (Jefferson Airplane), Journey to the Center of the Mind (Amboy Dukes), Interstellar Overdrive (Pink Floyd). உதாரணங்களை அடுக்கிக்கொண்டே போகலாம். 60களின் இசை பற்றியும், அதில் Psychedelic Rock பற்றியும் குறைந்தது பத்து பதிவாவது எழுதியாக வேண்டும். (என் அம்மா லார்ட் முருகன் பக்தை. “உனக்கு முருகன் மாதிரி....எனக்கு இவன்” என்று Psychedelic eraவைச் சேர்ந்த ஒரு ஆளை நான் சொல்வதுண்டு. அதுபோலவே, விடலை Beatlesசை விட Psychedelic Beatles தான் எனக்கும் அவ்வளவு பிடிக்கும். Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band தான் அன்றும் – இன்றும் – என்றும் எனது திருவாசகம்). ஏகத்துக்கும் இருக்கிறது எழுத. இன்னொருநாள் சாவகாசமாக பேசுவோம்).

Psychedelic rockன் அடிப்படைகளாக இரண்டு விஷயங்களைக் கூறலாம். 1) இதுவரை உணர்ந்திராத அனுபவங்களை பெறுவது 2) அவ்வாறான உணர்வு நிலையை நீட்டிப்பது. ஜாஸ் இசையின் சாரத்தை பயன்படுத்துவது, இந்திய/ஆசிய இசைக் கருவிகளைப் பயன்படுத்துவது, Flanging/Phase shifting (என் favorite), Pitch Shifting/Delay போன்ற நுணுக்கங்களை உபயோகிப்பது என்று பல வித்தைகளின் மூலம் ஒரு இசைக்கோர்ப்புக்கு Psychedelic தன்மையை கொடுக்க முற்பட்டனர். அதனை முழுக்க முழுக்க இசையை மட்டுமே வைத்தோ (Pow R. Toc H போல), பாடலின் வரிகளோடும்/பாடப்படும்  முறையை மாற்றியும்(When the music is over போல....And what a trip it was) என்று இருவகையாக வெளிப்படலாயிற்று.

             

என்னதான் ஜோராக ஆரம்பித்தாலும், 60களின் இறுதியிலேயே Psychedelic rock தளர்ந்துபோக ஆரம்பித்துவிட்டது. பல இசை ஆளுமைகளும் - போதை வஸ்துகளின் துணையுடன் ஒரு பாடல் இயற்றலாம்...ரெண்டு...மூன்று....பிறகு ? என்பதை உணர்ந்து அந்தப்பழக்கத்தில் இருந்து விடுபட ஆரம்பித்ததும் ஒரு முக்கிய காரணம். Pink Floyd போன்ற குழுக்கள் அவ்வகை இசையை உருவாக்க முற்பட்டனர் என்றாலும் நாங்கள் Psychedelic music போடுகிறோம்...கேட்டீர்களா...என்பது போல – போன்சாய் மரம் டைப்பில் - வீரியமற்றே அந்த ஆல்பம்கள் இருந்தன (அவர்களும் போகப்போக Psychedelicல் இருந்து Progressive rock நோக்கி நகர ஆரம்பித்தனர்). இதே 70களின் ஆரம்பகட்டங்களில் தான் ஸின்த் இசைக் கருவிகளும், டெக்னோ இசைக் கருவிகளும் பெருமளவு உள்ளே வர ஆரம்பித்தன. Psychedelic Trance (சுருக்கமாக Psytrance.... அதனுடைய நேரடி வாரிசுதான் Goa trance) போன்ற வகைகள் எல்லாம் இளைஞர்களை ஆக்ரமிக்கத் தொடங்கியது. மறுபக்கத்தில் டிஸ்கோத்தே க்ளப்களின் வளர்ச்சியும் படுபயங்கரமாக இருந்தது என்பதையும் ஞாபகப்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். கொஞ்சகொஞ்சமாக LSDவகை Psychedelic rock இசை காணாமல்போய், Psychedelic Trance, Psychedelic pop, Psychedelic Folk என்று உருமாறத்தொடங்கின. Electronic – R & B – Funk போன்ற புதுவகை இசைகளில் psychedelic தன்மையை புகுத்த ஆரம்பித்தனர். குறிப்பாக, electronic. மனித இனம் அப்பொழுதுதானே ஸின்த் இசையை முதன்முறையாக கேட்கிறது. அந்த பிரம்மிப்பே படுகிளர்ச்சியான அனுபவத்தை தர ஆரம்பித்தது. அதனால் இயல்பிலேயே அதற்கு instant psychedelic தன்மை கிடைக்கலாயிற்று (ஆனால்....போகப்போக அனைவரும் அதனை உபயோகிக்க ஆரம்பித்து...நாயடி பேயடி வாங்கி...படுமொன்னையான இசையாக மழுங்கடிக்கப்பட்டது). என்ன ஆனாலும், Psychedelic rock – அதன் சத்தெல்லாம் போய் படுத்தபடுக்கையாகவே கிடந்தது என்பதே நிதர்சனம். ஆனால் 90களில் Alternative Rock எப்பொழுது புகழ்பெறத் தொடங்கியதோ.....அதனோடு கூடவே Psychedelicம் ஒட்டிக்கொள்ள அர்மபித்தது. காரணம் மிக எளிமையானது. 90களின் 20 – 25 வயது இசைக்கலைஞர்கள், நிச்சயம் 60/70களின் ராக் இசைக் கேட்டுதானே வளந்திருப்பார்கள். தாங்கள் அனுபவித்த psychedelic இசையை மீள்கொணர்வு செய்து வேறு வடிவில் வழங்க முற்பட்டனர். அவ்வளவே.

90களுக்கு பிறகு Alternative rock இசையின் அடிப்படையே முற்றிலுமாக மாறத்தொடங்கியது. Nirvana போன்ற குழுக்கள் கட்டி வைத்திருந்த Alt rockன் பிம்பம் முற்றிலுமாக சரியத்தொடங்கியது. ஒரு பக்கம் Electronic/Techno மியூசிக் சக்கை போடுபோட...மற்றொரு பக்கம் Hip hop/Rap தவிர்க்கவே இயலாத இசையாக வளர – இப்படி பல தரப்பட்ட கூறுகளையும் உள்ளடக்கியதாகவே Alternative rock இசை இன்றுவரை இருந்து வருகிறது (Classical/Pure -  Alternative rock music குழுக்களை எல்லாம் இன்று விரல்விட்டு எண்ணிவிடலாம்). அப்படியான பல இசைக்கூறுகளையும் உள்ளடக்கிய இசைக்குழுக்களில், கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளில் வந்த – எனக்கு மிகமிகப்பிடித்த மூன்று இசைக்குழுக்களை பற்றி பேசுவதற்குதான்...மேல இருக்கும் சிறிய முன்னோட்டம். இம்மூன்று குழுக்களும் Psychedelic தன்மை அதிகம் உள்ள Alternative rock இசைக் குழுக்கள். Neo – psychedelia என்று இவர்களது இசை வகையைக் கூறலாம்.

Tame Impala:


சிலபல மாதங்கள் முன்னால், Muganool (ஃபேஸ்புக்) நண்பர் ஒருவரிடம் ஹோம் தியேட்டர்கள் பற்றி பேசிக்கொண்டிருக்க நேர்ந்தது. பலதடவை, எப்படியும் முழுமையான ஹோம் தியேட்டர்(ரிசீவர் இல்லாத ஹோம் தியேட்டர்கள் வேஸ்ட் என்பது என் அசைக்கமுடியாத நம்பிக்கை. இந்தியாவில் வெறும் ஸ்பீக்கர்கள் கொண்ட சிஸ்டமை வாங்கும் மக்கள், ரிசீவர் பற்றிய கண்டுகொள்ளாமல் இருப்பது ஏனென்று தெரியவில்லை. விலையும் கூட காரணமாக இருக்கலாம்) வாங்கிவிடுவதென்று உணர்ச்சிபீறிட, மாடல் எல்லாம் பார்த்து வைத்து....அப்பறம் அந்த நினைப்பை கிடப்பில் போட்டுவிடுவேன். இந்தமுறை, என்ன ஆனாலும் சரி...வாங்கியே தீருவது என்ற வெறியுடன் ரெண்டு மூன்று வாரங்கள் பல ஷோரூம்களுக்கு ஏறி இறங்கினேன். இதுபோன்ற வேலைக்கென்றே பத்து இசைக் கோர்ப்புகளை/பாடல்களை பென் டிரைவ்ல் வைத்திருப்பேன். MP3யாக அல்ல. Flac formatல் (Uncompressed music formatகளுக்கும் MP3 போன்ற formatக்கும் உள்ள வித்தியாசங்களை தெரிந்து வைத்துக்கொண்டு, வேறு வழியில்லாமல் MP3ல் இசையை சகித்துக்கொண்டு கேட்டுக்கொண்டிருப்பீர்களானால் நீங்கள் என் சஹிருதையர்). Of course, மொபைல் போன்ற வஸ்துகளில் இரண்டுக்கும் பெரிதாக வித்தியாசம் தெரியாது. ஆனால் நல்ல ரீசிவருடன் கூடிய ஹோம் தியேட்டர்களில் MP3 போட்ட உடன் பல்லிளித்துவிடுகிறது. பத்து இசைக் கோர்ப்புகளை/பாடல்களை பென் டிரைவ்ல் வைத்திருப்பேன் என்று சொன்னனே...Classical, Techno, Soft Rock, Tribal, R & B, Live recording (அதில் ஒரு பாடல் The Hateful Eight ட்ரைலரில் வருகிறது) என்று எல்லா வகையிலும் வைத்திருப்பேன். பெரும்பாலான ஷோரூம்களில் அவர்கள் டெமோ காட்டும் இசை/பாடல் எல்லாம் bass அதிகம் உள்ளதாகவே இருக்கும். பெரும்பாலானவர்களுக்கு, bass அதிர அதிர கேட்டால் அது நல்ல சிஸ்டம் என்ற நம்பிக்கை இருப்பதைக் கவனித்திருக்கிறேன். நாம் சற்று கவனமாக இல்லாவிட்டால், அப்படியான சிஸ்டமை தலையில் கட்டிவிடுவார்கள்.....நாம் விரும்பி கேட்கும் இசையில் இருக்கும் பலவித intricate levelகளை கவனிக்காமலே கடைசி வரையில் இருந்துவிடுவோம். அப்பிடி, பலவித ஷோரூம்களுக்கு சென்று...முதலில் டெமோ காட்டச் சொன்னது...இந்தப் பாடலைத்தான். அந்தளவு Let it happen என்னை பாதித்திருக்கிறது. இதை பற்றி ரெண்டு – மூன்று பத்திகள் தாண்டிச் சொல்கிறேன். அந்தோ பரிதாபம்...சொல்லேனா துயரம்....நான் என்ன கற்பனை செய்து வைத்திருந்தேனோ....அதில் 50 – 60% மட்டுமே எல்லா ரிசீவர்களும் வழங்கியது. 30,000 ஆரம்பித்து....40K – 50K – 60K – 70K என்று விலை ஏறிக்கொண்டே போயிற்றே தவிர....ஒன்றும் திருப்தியாக இருக்கவில்லை. கடைசியில் 1,20,000 பக்கம் ஒன்று பிடித்தது. 80,000 கம்மியாக இருந்ததால்...வழக்கம்போல் இல்லாத மாடலைக் கேட்டு விட்டு.....அடடா...அதிருந்தா இப்பவே வாங்கியிருப்பேனே...வந்தா மறக்காம கால் பண்ணுங்க ....சொல்லிவிட்டு ஓடிவந்து விட்டேன்.


என்ன எழவுக்கு இந்த தகவல்கள் என்ற எரிச்சல் மண்டுவது இயல்பே....நாம் ஒருவித மனநிலையில் இருக்கிறோம் என்றால், அதனை முழுமையாக embrace செய்யும் இசை வாய்க்கப்பெறும் போது அதனை அந்த இசைக்குரிய soundscape.....zoneல் தான் கேட்க வேண்டும் என்பதில் மிகமிகப் பிடிவாதமாக இருக்கிறேன். அதனால் தான், வாங்கினால் அப்படியொரு அட்டகாச ஹோம் தியேட்டர் வாங்குவது....இல்லையென்றால் மூடிக்கொண்டிருப்பது என்று கொள்கையுடன் திரிந்துகொண்டிருக்கிறேன். ஒவ்வொரு இசைக்குமான zone பற்றி சொன்னேனே... Tame Impala அப்படியாக எனக்கும் மிகவும் பழக்கமான – விருப்பமான – தெரிந்த ஒரு zoneற்கு இசை வடிவம் கொடுத்துக்கொண்டிருக்கின்றனர். அவர்களது soundscape எனக்கு மிகவும் பழக்கமானதொரு தளம். Home ground மாதிரி. அது – Loneliness. அவர்கள் பாஷையில்....Lonerism


முதன்முதலாக Tame Impalaவை தெரிந்துகொண்டது, Solitude is bliss பாடலின் மூலம் தான். டைட்டிலை பார்த்த மாத்திரத்தில் தெரிந்துவிட்டது......நிச்சயம் இந்த band நம்மை ஆக்கிரமிக்கப் போகிறதென்று. இந்த இன்ஸ்டிங்ட் இதுவரை என்னை (பெரும்பாலும்) ஏமாற்றியதில்லை.“Solitude is bliss” எனக்காவே எழுதப்பட்ட பாடல். பாடலில் இருக்கும்.... ”விட்டுத் தொலைங்க...” மனநிலை எப்பொழுதுமே எனக்குண்டு.

Space around me where my soul can breathe
I've got body that my mind can leave
Nothing else matters...I don't care what I miss
Company's okay, solitude is bliss
There's a party in my head and no one is invited
And you will never come close to how I feel

இந்த வரிகள் தந்த ஆனந்தம்....அதை சொல்லி விவரிக்க முடியாது. இதற்கடுத்து கேட்ட பாடல்.. It’s it meant to be....அந்த கிடார் கார்ட்ஸ்.....அதுவும் அந்த ஆரம்பம். அதற்கடுத்து தான்...

Tame Impala பாடல்கள் மீது ஒருவித அப்செஷனே வரக்காரணம் இந்தப் பாடல் தான். Kevin Parkerன் குரலில் இயல்பிலேயே Falsetto உண்டு. ஜான் லெனன்தனமான குரல். அது மிகக்கச்சிதமாக வெளிப்பட்ட பாடல் இது. பல லைவ் வெர்சன்களிலும் இதேபோன்றே இந்தப் பாடல் ஒலிப்பதைக் கேட்டிருக்கிறேன். Stuck in the past தான் இதன் அடிநாதமே. இதற்கு மேல் விளக்கம் சொல்லி...அனுபவத்தைக் கெடுக்க விரும்பவில்லை.


இதற்குப்பிறகு தான் தீவிரமாக Tame Impala/Kevin Parker பற்றி தெரிந்தகொள்ள ஆரம்பித்தது. ஒருவித அல்டாப்பான ஆள் தான் இந்த Kevin Parker. Astronomyயை மிகவும் விரும்பும் ஆள். Stargazingகை விடாமல் செய்து வருகிறார். படு perfectionist. Tame Impalaவின் ஆல்பம்களில் ஏறக்குறைய 90% இசை சம்பந்தமான வேலைகளை தனி ஆளாக செய்து முடிப்பார். Brick by brick.....ஒவ்வொரு லேயராக இழைத்து இழைத்து வேலை செய்வதில் அப்படியொரு அலாதி இன்பம். இந்த டெக்னிகாலிட்டியைக் கூட விடுங்கள்....பாடல்களின் டைட்டிலைப் பாருங்கள்.

Be above it -> Why won't they talk to me -> Feels like we only go backwards -> Nothing that has happened so far Has Been anything we could control -> Why won't you make up your mind -> Solitude is bliss -> I don't really mind...இதற்குப் பிறகு தான் அவர்களது சமீபத்திய Currents ஆல்பம் வருகிறது. அதில் இந்த மனநிலைகள் எவ்வாறு தொடர்கிறதென்றால், Let it happenல் ஆரம்பித்து – Yes i am changingல் ஊர்ஜிதமாகி - New person, Same old mistakesல் முடிகிறது. இந்தத் டைட்டில்களை திரும்ப ஒருமுறை படிங்களேன். அதிலிருக்கும் pattern புரிந்துவிட்டால்...நிச்சயம் Tame Impalaவின் இசை  உங்களுக்கு மிகநெருக்கமானதாக மாறிவிடும்.

Let it happenக்கு வருவோம். முதல் கேட்பில் “நல்ல” டெக்னோ பாடலைப்போலத் தோன்றலாம். அநேகமாக நாம் பலரும் இந்தச் சூழ்நிலையை சந்தித்திருக்கலாம்/கொண்டிருக்கலாம்; சிலபல விஷயங்களில் இருந்து எப்பிடி வெளியே வருவது...என்ற புலிவாலை பிடித்த மனநிலை. விட்டுத்தொலையவும் முடியாது....விடாமல் இருக்கவும் முடியாது. அந்த மனநிலையின் கார்பன் காப்பி தான் இந்தப் பாடல். கிட்டத்தட்ட பாடலின் நடுவில் ஒன்றரை நிமிடங்களுக்கு கீறல் விழுந்த ரிகார்ட் போல....திரும்ப திரும்ப சுற்றிக்கொண்டிருக்கிறதே....ஏன் ? அதைத் தாண்டியவுடன்....”யப்பா....போய் தொலைஞ்சது சனியன்” என்ற உணர்வு வரவில்லை ? அந்த 2:40க்கு பிறகு வரும் Shift....too much of awesomeness.

Currents ஆல்பம், வழமையான Tame Impalaவின் ராக் கலந்த ஆல்பம் போலல்லாமல், Techno Pop வகையே அதிகளவில் இருக்கிறது. ரசிகனாவது....ஒண்ணாவது....எவன் என்ன நினைத்தால் என்ன....எனக்கு தோன்றியதைச் செய்வேன் என்று...Kevin Parker – அவர்களது முந்தைய ஆல்பம்களைப் போல – தனது மனநிலையை வேறுவிதமாக வெளிப்படுத்தியுள்ளார். The show must go on என்பார்களே...அதன் Currents ஆல்பத்தின் under current. என்னென்னவோ நடந்துவிட்டது...சரி...அடுத்தது என்ன ? அவ்வளவுதான் மேட்டர். Let it happenல் ஆரம்பித்து...எங்கே இது நிலைகொள்கிறது என்றால்... Yes i am changingல். இந்த ஆல்பத்தில் மிகப்பிடித்த பாடல் என்றால் இதைத்தான் சொல்வேன்.


Glass Animals:

Neurology படித்த மருத்துவ மாணவன்; ஹிப் ஹாப் இசையின் ரசிகன்; The Island of Dr.Moreau - 20,000 leagues under the sea – The Invisible man போன்ற கதைகளின் விரும்பி; சமீபத்தில் அந்தாள் படித்துக் கொண்டிருக்கும் புத்தகம் Isabel Allende எழுதிய The House of the Spiritsஸாம்.

William Steig(Shrek இவரின் கைவண்ணமே) எழுதிய The Zabajaba Jungle என்ற குழந்தைகள் புத்தகத்தின் வெறிப்பிடித்த ரசிகன்;  யாருமே இதுவரை சென்றிறாத அடர்ந்த – படுவித்தியாசமான விலங்குகள்/பறவைகள்/செடிகள் நிறைந்த காட்டுக்குள் செல்லும் சிறுவனைப் பற்றிய....ம்ஹும்..அந்தக் காட்டைப் பற்றிய கதை.


ஹாஸ்டலில் தங்கி நியுராலாஜி படித்துக்கொண்டிருந்த போது.... தனக்குப் பிடித்த The Zabajaba Jungle புத்தகத்திற்கு இசை வடிவம் கொடுத்தால் என்ன...ஒரு விபரீத எண்ணம் அவனுக்கு தோன்றியது. தனது வளர்ப்பு விலங்குகளான முயல், நாய் எல்லாவற்றையும் microphoneனை கடிக்க வைத்ததில் ஆரம்பித்து.....பக்கத்தில் இருக்கும் காட்டிற்குச் சென்று அங்குள்ள ஓசைகளை ஒலிப்பதிவு செய்வதில் தொடங்கி, தனக்குப் பிடித்த ஹிப் ஹாப் இசையின் கூறுகளை உள்ளடக்கி ஒரு பாடலை தனது லேப்டாப்பின் உதவியால் ரிகார்ட் செய்து முடிக்கிறான். தனது நெருங்கிய நண்பர்களுக்கு அதனைப் போட்டுக்காட்ட....அப்படி ஆரம்பிக்கப்பட்ட குழுதான் Glass Animals. அந்த நியுராலாஜி மாணவன் – David Bayley. அவர்களது முதல் ஆல்பத்தின் பெயர் – ZABA (போன பத்தியின் முதல் வரியைத் திரும்பப் படிக்கவும்). காடுகளுக்கென்று இருக்கும் வசீகர அமானுஷ்யம் தான் இவர்களது இசையின் அடிப்படை. அதுவும் இந்தப் பாட்டு.....குறிப்பாக அந்த Tribal வகை percussions.....என்னவோ போங்கள்.


Glass Animalsன் மிகப்பெரிய பலமே அவர்களது production & David Bayleyன் குரல் தான். இத்தனை அட்டகாசமான ரேன்ஜ் உள்ள குரலைக்கேட்டு நீண்டநாள்கள் ஆயிற்று. போன பாடலுக்கு அப்படியே நேரெதிராக.....முழுக்க முழுக்க காட்டின் அமானுஷ்யத்தை வெளிப்படுத்தும் மற்றொரு பாடல். எத்தகைய கச்சிதமான ட்ரம்மிங்.


Grizzly Bear:


மற்ற இரு குழுக்களைப் போலல்லாமல் 2000தின் ஆரம்பித்திலேயே இக்குழு ஆரம்பிக்கப்பட்டுவிட்டது. சிலசமயங்களில் படுமினிமலிஸ்ட்க்காக அடக்கி வாசிப்பார்கள்; சிலசமயங்களில் Avant garde வகை என்று கலந்து கட்டி.....பின்னி எடுக்கிறார்கள். இசையில் Psychedelicதன்மை எந்தளவிற்கு உள்ளதோ அந்தளவிற்கு வரிகளிலும் இருக்கும். உதா: Sleeping Ute


யார்ரா இவுங்க என்று தோன்றியது.... இந்தப் பாடலுக்குப் பிறகுதான்.

The sky keeps staring at me
Frozen in my tracks ....Nothing else to see
And when I move my face left
You're always standing there ...A shadow I can't see


இவர்களது Psychedelic இசையின் உச்சமாக நான் நினைப்பது இந்தப் பாடலைத்தான். Sun in your eyes...

கடைசியாக, நீங்கள் எளிதில் உணர்ச்சிவசப்படுபவராக இருந்தால் இதுபோன்ற பாடல்களிடம் இருந்து தள்ளி இருப்பது நல்லது.


உங்கள் கலெக்ஷனில்(அப்படி எதாவது இருந்தால்) இதையும் சேர்த்துக்கொள்ளுங்கள். டவுன்லோட் செய்துகொள்வது உங்கள்பாடு:
  • Tame Impala - Innerspeaker
  • Tame Impala - Lonerism
  • Tame Impala - Currents
  • Grizzly Bear - Veckatimest
  • Grizzly Bear - Shields
  • Glass Animals - ZABA
Facebookers..

12 comments :

  1. அற்புதமான பதிவு :) psychedelic மோகம் சில மாதங்களாக குறைந்து அதிகமாக stoner rock பக்கம் செவி சாய்ந்து விட்டது. சில இசை குழுக்களின் இசை கேட்டு கொண்டிருக்கும் பொழுது சமீபத்தில் reality -ல் நடந்த சில கசப்பான சம்பவங்ககால் , தற்பொழுது அந்த இசையை கேட்கும் பொழுது சோகம் தரும் எண்ண அலைகள் வருகிறது. புதிதாக ஏதோ ஓர் இசையை தேடிய நேரத்தில், இந்த பதிவு. Time Impala பற்றி இதுவரை கேள்வி படவில்லை மிக்க நன்றி.

    ReplyDelete
  2. awesome post bro, add me in fb pls...really enjoyed the awesome shift in let it happen./ thjanks

    ReplyDelete
  3. உங்க Fb ஐடி தெர்லயே ?

    ReplyDelete
  4. Good to hear

    ReplyDelete
  5. நல்ல தகவல். நன்றி

    ReplyDelete
  6. நான் போஸ் sound link III வாங்கலாம்னு இருக்கேன் , வேற ஏதாவ்து நல்ல portable music player இருந்தா suggest பண்ணுங்க.
    இந்த போஸ்ட்ல சொன்ன விஷயங்கள் புரிஞ்சப்புறம் மீதி சொல்றேன்...
    நன்றி.

    ReplyDelete
  7. அந்த 120000 எது? ரொம்ப நாளா ஒரு நல்ல சவுன்ட் சிஸ்டம் வாங்கணும்னு தேடினுருக்கேன் தல

    ReplyDelete
  8. After Black Comedy (அ) அபத்தக் களஞ்சியம் have done waiting nearly a year with Scandinavian thrillers treat. .!! Finished 5 Harry Hole books in a row. Now after Rahman & Blake a an abrupt post on music. .?! Kind of a Treat.
    addicted with Tampa. .!

    Thanks for enlightening us some forms of life.

    ReplyDelete
  9. பிரபாசெந்தாமரைSeptember 8, 2015 at 1:34 PM

    செம !

    ReplyDelete
  10. ஒரு கேள்வி.. இப்போ இந்தெ பாட்டெல்லாம் கேட்க நல்லா இருக்கா இல்லையான்னு ஒரே குழப்பமா இருக்கு. அதுக்கு அந்த பாடல் வரிகள் புரியாததும், அந்த பாடலின் பின்னணி தெரியாததும் ஒரு காரணாமா இருக்குமா.. குழந்தை. ??

    ReplyDelete
  11. அற்புதம் Master... குழப்பிக் கொண்டிருந்தேன் சைக்கடலிக் வகை இசை என்ன என்பதைப்ப பற்றி.

    மிக முக்கிய பத்தி.

    ReplyDelete